گزارش نشست پژوهشی مدرسه علمیه الزهرا(س) آباده طشک

گزارش نشست پژوهشی مدرسه علمیه الزهرا(س) آباده طشک
آسیب شناسی خشونت فرزندان با تاثیر از فضای مجازی و راهکارها
معاون پژوهش حوزه علمیه الزهرا (س) آباده طشک خانم صدیقه میرشکاری در سالن این مدرسه علمیه نشستی با موضوع آسیب شناسی تربیت فرزندان با تاثیر از فضای مجازی همراه با ارائه راهکارها در تاریخ 23/5/95 با حضور اساتید وکادر این حوزه از جمله خانمها خواجه، رفیعی پور، کشاورز، صابردوست ، بیات و تعدادی از فارغ التحصیلان و عموم مردم برگزار نمود.
در ابتدا خانم کشاورز به افزایش استفاده از اینترنت به خصوص شبکه های اجتماعی موبایل اشاره نمودند . ایشان متذکر شدند که به دلیل نداشتن مهارتهای لازم وکافی والدین، و فرزندان ، فرزندان از فرصتها کمتر بهره گرفته و بیشتر سراغ سرگرمی های آن بخصوص بازی های هیجان انگیز و مخرب آن می روند. در صورتی که این بازیها نه تنها اثر مثبت نداشته بلکه ضررهای زیادی را بر فرد ، خانواده و اجتماع می گذارد. که یکی از آن آسیبها خشونت می باشد که این خشونت فرزندان در خانواده و اجتماع با بازیهای اینترنتی رابطه مستقیم دارد.
ایشان بعد از جنبه اعتیاد آور شدن فرزندان نسبت به اینترنت و بازیهای آن فرمودند: که در هنگام بازی بیشترین اثر بر روی مغز فرزندان دارد این عمل در واقع باعث می شود با تکامل پیدا نکردن لُب فورنتال مغز، فرد توانایی کنترل خود را از دست بدهد، لذا به دنبال اعمال خشونت آمیز می رود. زیرا احساسات و عواطف مربوط به این قسمت از مغز می باشد. آسیب دیگری که در اثر هیجان مستمر در فرزندان حادث می‌شود، افزایش میزان ترشح هورمون آدرنالین و نورآدرنالین از غدد فوق کلیوی است که این افزایش ترشح، سیستم عصبی آنها را دچار آسیب کرده و به شکل پرخاشگری، کم‌صبری و نیز تنش‌های عصبی آشکار می‌شود.
در ادامه مدیر حوزه علمیه بیان داشتند : درست است که به حس هیجانی فرزندان باید پاسخ داده شود البته این شیوه های صحیح و مدیریت شده است که می تواند آنها را از آسیبهای خشونت و پرخاشگری در امان نگه دارد.
زیرا بازیهای رایانه ای به مرور زمان باعث می شود که آنها خشونت را بپذیرند و در عمل هم انجام دهند به طوری که الان در جامعه ما هم افراد کم نیستند که از همین طریق خشونت ، داد و فریاد زدن و شکستن لوازم منزل و غیره به خواسته های خود دست پیدا می کنند وگاها دیده شده که اینقدر این حس خشونت در آنها رشد کرده که به طور آشکار اعلام می کنند که عاشق زندان و خالکوبی هستند. این افراد منزوی هستند و روابط خانوادگی و اجتماعی خوبی ندارند.
و در ادامه هم به سایر مشکلات از جمله مشکلات روحی ، فیزیکی و اجتماعی اشاره شد.
در آخر هم خانم رفیعی پور به یک سری راهکارها اشاره نمودند.
1- آشنا شدن خود والدین و آموزش مهارتهای لازم به فرزندان
ایشان بیان داشتند آشنا شدن والدین نسبت به فضای مجازی و استفاده از فرصت های خوب و محاسن آن یک راهکار خوب و شاید بهترین مهارتی باشد که از این طریق والدین بتوانند یک الگوی عملی برای فرزندان خود قرار بگیرند. مثلا باید به آنها یاد داد که چگونه می توان به مطالب علمی از جمله به کتابخانه ها ، مقالات ، یادگیری انواع مهارتها و فنون و یا هر چیز مثبت دیگری که مورد نیاز زندگی روزمره است می توان دست پیدا نمود.
2- وقت گذاشتن برای فرزندان و همراهی کردن با آنها
در این زمان به دلیل سختی های زیاد والدین و نگرانی آنها در زمینه های اقتصادی ، تربیتی و غیره والدین برای فرزندان خود وقت نمی گذارند ویا اینکه صبر وحوصله همراهی کردن با آنها را ندارند. که این خود یک آسیب بزرگی است زیرا با ایجاد فاصله ای که بین فرزندان و والدین اتفاق افتاده دراین وسط فرزندان از موقعیتها و فرصتهای خود به نحو خوب و احسن استفاده نمی کنند و وارد فضاهای مخرب و اعتیاد آور می شوند. مثل بازیها رایانه ای شده و مدت های زیادی وقت خود را صرف بازی کردن می نمایند.
3- قرار دادن سیستم در محیط باز
4- مدیریت و محدود کردن زمان استفاده از اینترنت
5- تهیه نکردن گوشی های هوشمند برای فرزندان در سنین پایین
6- الگوی عملی بودن والدین برای فرزندان زیرا که گفتار امامان ، تاریخ ، و تجربه ثابت کرده که نصیحت و امر ونهی و فقط حرف زدن هیچ گاه جواب نمی دهد بلکه این عمل صالح و رفتار خوب همراه با اخلاق نرم و مهربانی است که فرد را جذب خانواده می کند واز بازیها و چیز های جذاب دیگر فضای مجازی دور می کند.
7- داشتن تقوی و رعایت حیاء در همه احوالات خود

معاون پژوهش حوزه علمیه الزهرا (س) آباده طشک خانم صدیقه میرشکاری در سالن این مدرسه علمیه نشستی با موضوع آسیب شناسی تربیت فرزندان با تاثیر از فضای مجازی همراه با ارائه راهکارها در تاریخ 23/5/95 با حضور اساتید وکادر این حوزه از جمله خانمها خواجه، رفیعی پور، کشاورز، صابردوست ، بیات و تعدادی از فارغ التحصیلان و عموم مردم برگزار نمود.
در ابتدا خانم کشاورز به افزایش استفاده از اینترنت به خصوص شبکه های اجتماعی موبایل اشاره نمودند . ایشان متذکر شدند که به دلیل نداشتن مهارتهای لازم وکافی والدین، و فرزندان ، فرزندان از فرصتها کمتر بهره گرفته و بیشتر سراغ سرگرمی های آن بخصوص بازی های هیجان انگیز و مخرب آن می روند. در صورتی که این بازیها نه تنها اثر مثبت نداشته بلکه ضررهای زیادی را بر فرد ، خانواده و اجتماع می گذارد. که یکی از آن آسیبها خشونت می باشد که این خشونت فرزندان در خانواده و اجتماع با بازیهای اینترنتی رابطه مستقیم دارد.
ایشان بعد از جنبه اعتیاد آور شدن فرزندان نسبت به اینترنت و بازیهای آن فرمودند: که در هنگام بازی بیشترین اثر بر روی مغز فرزندان دارد این عمل در واقع باعث می شود با تکامل پیدا نکردن لُب فورنتال مغز، فرد توانایی کنترل خود را از دست بدهد، لذا به دنبال اعمال خشونت آمیز می رود. زیرا احساسات و عواطف مربوط به این قسمت از مغز می باشد. آسیب دیگری که در اثر هیجان مستمر در فرزندان حادث می‌شود، افزایش میزان ترشح هورمون آدرنالین و نورآدرنالین از غدد فوق کلیوی است که این افزایش ترشح، سیستم عصبی آنها را دچار آسیب کرده و به شکل پرخاشگری، کم‌صبری و نیز تنش‌های عصبی آشکار می‌شود.
در ادامه مدیر حوزه علمیه بیان داشتند : درست است که به حس هیجانی فرزندان باید پاسخ داده شود البته این شیوه های صحیح و مدیریت شده است که می تواند آنها را از آسیبهای خشونت و پرخاشگری در امان نگه دارد.
زیرا بازیهای رایانه ای به مرور زمان باعث می شود که آنها خشونت را بپذیرند و در عمل هم انجام دهند به طوری که الان در جامعه ما هم افراد کم نیستند که از همین طریق خشونت ، داد و فریاد زدن و شکستن لوازم منزل و غیره به خواسته های خود دست پیدا می کنند وگاها دیده شده که اینقدر این حس خشونت در آنها رشد کرده که به طور آشکار اعلام می کنند که عاشق زندان و خالکوبی هستند. این افراد منزوی هستند و روابط خانوادگی و اجتماعی خوبی ندارند.
و در ادامه هم به سایر مشکلات از جمله مشکلات روحی ، فیزیکی و اجتماعی اشاره شد.
در آخر هم خانم رفیعی پور به یک سری راهکارها اشاره نمودند.
1- آشنا شدن خود والدین و آموزش مهارتهای لازم به فرزندان
ایشان بیان داشتند آشنا شدن والدین نسبت به فضای مجازی و استفاده از فرصت های خوب و محاسن آن یک راهکار خوب و شاید بهترین مهارتی باشد که از این طریق والدین بتوانند یک الگوی عملی برای فرزندان خود قرار بگیرند. مثلا باید به آنها یاد داد که چگونه می توان به مطالب علمی از جمله به کتابخانه ها ، مقالات ، یادگیری انواع مهارتها و فنون و یا هر چیز مثبت دیگری که مورد نیاز زندگی روزمره است می توان دست پیدا نمود.
2- وقت گذاشتن برای فرزندان و همراهی کردن با آنها
در این زمان به دلیل سختی های زیاد والدین و نگرانی آنها در زمینه های اقتصادی ، تربیتی و غیره والدین برای فرزندان خود وقت نمی گذارند ویا اینکه صبر وحوصله همراهی کردن با آنها را ندارند. که این خود یک آسیب بزرگی است زیرا با ایجاد فاصله ای که بین فرزندان و والدین اتفاق افتاده دراین وسط فرزندان از موقعیتها و فرصتهای خود به نحو خوب و احسن استفاده نمی کنند و وارد فضاهای مخرب و اعتیاد آور می شوند. مثل بازیها رایانه ای شده و مدت های زیادی وقت خود را صرف بازی کردن می نمایند.
3- قرار دادن سیستم در محیط باز
4- مدیریت و محدود کردن زمان استفاده از اینترنت
5- تهیه نکردن گوشی های هوشمند برای فرزندان در سنین پایین
6- الگوی عملی بودن والدین برای فرزندان زیرا که گفتار امامان ، تاریخ ، و تجربه ثابت کرده که نصیحت و امر ونهی و فقط حرف زدن هیچ گاه جواب نمی دهد بلکه این عمل صالح و رفتار خوب همراه با اخلاق نرم و مهربانی است که فرد را جذب خانواده می کند واز بازیها و چیز های جذاب دیگر فضای مجازی دور می کند.
7- داشتن تقوی و رعایت حیاء در همه احوالات خود